மகாபாரதத்தில்,
கர்ணன் பகவான் கிருஷ்ணனிடம் கேட்கிறார் - "நான் பிறந்த தருணத்தில் என் அம்மா என்னை விட்டுச் சென்றுவிட்டார்.
நான் முறையற்ற குழந்தையாக பிறந்தது என் தவறா?
நான் க்ஷத்திரியனாகக் கருதப்பட்டதால் துரோணாச்சாரியாரிடம் கல்வி பெறவில்லை.
பர்சுராமர் எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்தார், ஆனால் எல்லாவற்றையும் மறக்கும்படி சாபம் கொடுத்தார் (நான் குந்தியின் மகன் என்பதை அவர் அறிந்து கொள்வதற்கு முன்பே) .
ஒரு மாடு தற்செயலாக என் அம்புகளால் தாக்கப்பட்டது, அதன் உரிமையாளர் நான் எந்த தவறும் செய்யாமல் என்னை சபித்தார்.
திரௌபதியின் சுயம்வரத்தில் நான் அவமானப்பட்டேன்.
கடைசியாக குந்தியும் தன் மற்ற மகன்களைக் காப்பாற்றுவதற்காகத்தான் என்னிடம் உண்மையைச் சொன்னாள்.
நான் பெற்றதெல்லாம் துரியோதனன் தொண்டு. அப்படியென்றால் நான் அவன் பக்கம் போவதில் எப்படி தவறு?
பகவான் கிருஷ்ணர், "கர்ணா, நான் சிறையில் பிறந்தேன். நான் பிறப்பதற்கு முன்பே மரணம் எனக்காகக் காத்திருந்தது.
நான் பிறந்த இரவே என் பெற்றோரிடமிருந்து பிரிந்தேன்.
நீயோ சிறுவயதிலிருந்தே வாள், தேர், குதிரை, வில், அம்பு போன்ற சத்தங்களைக் கேட்டு வளர்ந்தாய்.
எனக்கு மாட்டு மந்தையின் கொட்டகை, சாணம் மற்றும் பல கிராமப்புற முயற்சிகள் மட்டுமே கிடைத்தன.
நான் வளர்ந்த இடத்தில் இராணுவம் இல்லை, கல்வி இல்லை.
அவர்களின் எல்லா பிரச்சனைகளுக்கும் நான் தான் காரணம் என்று மக்கள் சொல்வதை என்னால் கேட்க முடிந்தது.
நீங்கள் அனைவரும் உங்கள் ஆசிரியர்களால் உங்கள் வீரத்திற்காகப் பாராட்டப்பட்டபோது நான் எந்தக் கல்வியையும் பெற்றிருக்கவில்லை.
ரிஷி சாந்தீபனியின் குருகுலத்தில் 16 வயதில்தான் சேர்ந்தேன்! .உங்களுக்கு விருப்பமான பெண்ணை நீங்கள் திருமணம் செய்து கொண்டீர்கள். நான் நேசித்த பெண் எனக்கு கிடைக்கவில்லை, மாறாக என்னை விரும்புபவர்களையோ அல்லது பேய்களிடமிருந்து நான் காப்பாற்றியவர்களையோ திருமணம் செய்துகொண்டேன்.
எனது முழு சமூகத்தையும் யமுனைக் கரையிலிருந்து ஜராசந்திலிருந்து வெகு தொலைவில் உள்ள கடல் கரைக்கு நகர்த்த வேண்டியிருந்தது, ஓடிப்போனதற்காக நான் கோழை என்று அழைக்கப்பட்டேன்.
துரியோதனன் போரில் வெற்றி பெற்றால் உனக்குப் பலன் கிடைக்கும். தர்மராஜ் போரில் வெற்றி பெற்றால் எனக்கு என்ன கிடைக்கும்?
போர் மற்றும் அது தொடர்பான அனைத்து பிரச்சனைகளுக்கும் பழி மட்டுமே... ஒன்றை நினைவில் கொள்ளுங்கள் கர்ணா.
ஒவ்வொருவருக்கும் வாழ்க்கையில் சவால்கள் உள்ளன. வாழ்க்கை எவருக்கும் நியாயமானது மற்றும் எளிதானது அல்ல!!!
ஆனால் எது சரி (தர்மம்) என்பது உங்கள் மனதிற்கு (மனசாட்சி) தெரியும். எங்களுக்கு எவ்வளவு அநியாயம் கிடைத்தாலும் பரவாயில்லை.
எத்தனை முறை இழிவுபடுத்தப்பட்டோம், வீழ்ந்தோம், அந்த நேரத்தில் நீங்கள் எப்படி நடந்துகொண்டீர்கள் என்பதுதான் முக்கியம்.
வாழ்க்கையின் அநியாயம் தவறான பாதையில் நடக்க உங்களுக்கு உரிமம் வழங்காது.
எப்போதும் நினைவு வைத்துக்கொள்,
வாழ்க்கை சில புள்ளிகளில் கடினமாக இருக்கலாம், ஆனால் விதி என்பது நாம் அணியும் காலணிகளால் உருவாக்கப்படவில்லை, ஆனால் நாம் எடுத்து வைக்கும் அடிகளால்... சரியான நல்ல பாதையை தேர்ந்தெடுத்து நடப்பது நம் கடமை
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக